نسرین کریمی
مدیر عامل انجمن میراث دوستان باغملک/
شهرستان باغملک در استان خوزستان دارای تاریخی کهن و تمدنی دیرینه است که آثار این غنا و دیرینگی در جای جای شهرها و روستاهای این شهرستان قابل لمس است؛ پل‌ها و بیاره‌ها، سازه‌های آبی، کاروانسراها، قلعه‌ها، بردگوری( گوردخمه)ها، سنگ‌نوشته و لوحه‌های گلی و سنگی، حمام‌ها و آسیاب‌ها، روایات، تاریخ نوشته و نانوشته و فرهنگ غنی برجای مانده از گذشتگان، یادگار تمدن در این منطقه و دیرینگی آن است.
افسوس اما…! این همه یادگارها و نشانه‌ها به دست یغما و تاراج سپرده شد و عوامل طبیعی و انسانی، آزادانه کمر به ویرانی این آثار و میراث ما بستند. حفاران غیرمجاز با خیال آسوده با برخورداری از تجهیزات و لوازمی که بیشتر از تجهیزات 
یگان حفاظت میراث‌فرهنگی است و به راحتی آن‌ها را به دست می‌آورند، در جای جای این شهرستان اقدام به حفاری و ویرانی آثار و محوطه‌های تاریخی و باستانی می‌کنند.
این وضعیت در شرایطی حاصل شده که در این روزگار به راحتی می‌توان با ارائه تجهیزات امنیتی لازم از سوی یگان حفاظت میراث‌فرهنگی و در اختیار گذاشتن دوربین‌های مداربسته، بهتر و بیشتر این مناطق را نگاهبانی و از آن‌ها نگهداری کرد.
در قیاس با مساحت شهرستان و گستردگی مناطق شناسایی شده به عنوان محوطه‌ها و آثار باستانی، بویژه با توجه به نامناسب و گاه صعب‌العبور بودن جاده‌های دسترسی، تعداد نیروهای یگان حفاظت شهرستان باغملک اجازه حفاظت بهتر از یادگارهای فرهنگی این شهرستان را نمی‌دهد و این یگان به دلیل نداشتن تجهیزات لازم توان پاسخگویی در صیانت از آثار تاریخی را ندارد. در حالی که افکارعمومی انتظار فعالیت بیشتر و بهتر از سوی یگان حفاظت میراث‌فرهنگی این شهرستان را دارد.
در روزگاری که می‌توان از این ظرفیت بسیار مهم استفاده کرد و سایت تاریخی و موزه راه انداخت و برای جذب گردشگر و اشتغال‌زایی برای جوانان تحصیل کرده و بیکار در این شهرستان بی‌صنعت تلاش کرد، اکنون حفاران غیرمجاز به دست خود سرمایه‌های تاریخی و فرهنگی را از بین می‌برند و از سوی دیگر فریاد وا اسفا سر داده می‌شود.
باید از حفاران غیرمجاز پرسید که مگر نیاکان و مردمان گذشته با شما چه کرد‌ه‌اند که در تلاش برای نابودی میراث‌شان برآمده‌اید؟ تاریخ باغملک نادیده گرفته شده و آنقدر به آن بی‌اهمیت بودند که هویت تاریخی این شهرستان به فراموشی سپرده شده است و در حال حاضر، کمتر شخصی با وجود برخی آثار و اسناد، پیشینه کهن و گذشتگان متمدن و فرهیخته این منطقه را باور می کند.
این وضعیت ناشی از جفایی است که نخست، مسولان با بی‌توجهی و نادیده گرفتن تاریخ و یادگاری‌های تاریخی این منطقه و سپس مردم با دست روی دست گذاشتن، فراموش کردن خاطرات گذشتگان، دهن کجی به آثار بر جای مانده و نادیده گرفتن آن‌ها و بعضا حفاری‌های غیرمجاز بر خود و تمدن و فرهنگ این منطقه روا داشته‌اند.
