صدای میراث: نخستین صبحانه کاری عزتالله ضرغامی به همان سیاق سنت اینستاگرامی او پس از پایان فعالیتش در صدا و سیما که در بالکن یک خانه قدیمی که احتمال میرود معماری آن متعلق به دوره پهلوی اول باشد برگزار میشد، اینبار هم نه در دفتر کار او در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی و در کسوت وزیر که با حضور رییس جامعه سابق هتلداران ایران و رییس فعلی جامعه حرفهای هتلداران ایران صرف شد.
سنت ضرغامی در صرف صبحانه با سیاستمداران و چهرههای شناخته شده عرصه فرهنگ و اجتماع، همچنان که او وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شده است در بالکن همان خانه پابرجا است و ظاهرا عزتالله ضرغامی که چهار روز است بر صندلی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی تکیه زده است قصد دارد این سنت ابداعی خود را تداوم بخشد.
اینبار اما انتخاب او برای گپ زدن با نماینده بخش خصوصی جامعه هتلداران ایران در همان بالکن خانه قدیمی پس از چهار روز که وزارت میراثفرهنگی را عهدهدار شده است، نشانه تلاش ضرغامی برای فهم چالشها و مشکلات بخشهای مختلف میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی از بیرون تشکیلات وزارتخانهای است که تاکنون هیچ تلاشی برای فهم مشکلات بخش خصوصی فارغ از چارت رسمی سازمانی نداشته است و تلاشی برای بهبود وضعیت بخش های مختلف نکرده است.
سفره ضرغامی برای نخستین دیدار غیررسمی با نماینده یک تشکل غیردولتی که سهم زیادی در توسعه زیرساختهای گردشگری کشور دارد، یک سفره کاملا ایرانی و بسیار 
ساده است. این رفتار ضرغامی که خود یک فعال رسانهای است و سالها با پیامهای ارتباطی در رسانههای گرم و سرد سروکار داشته است، نشانهای از رفتار صمیمانه و البته تلاش برای آگهی بهتر از پیچوخمهای صنعت گردشگری کشور است. او میداند که پای همین سفره ایرانی است که بدون چاپلوسی و سانسور ناشی از هراس از جایگاه مدیریتی وزارت، میتواند به فهم دقیق و بدون سانسور از چالشهای حوزه کاریاش پی ببرد و در حل معضلات بخشهای مختلف حوزههای سهگانه زیر مجموعه وزارتخانهاش تلاش کند.
اتفاقا رفتار عزتالله ضرغامی در برپایی جلسات فارغ از چارت رسمی دولتی پیام مهمی به فعالان میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی کشور است که بتوانند در همین قالب حتی وزیر میراثفرهنگی را پای سفره صبحانهاش به چالش بکشند و ایرادهای او را در مدیریت وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بصورت مستقیم، بدون نیاز به حضور واسطههایی که درخواستها را کم و زیاد کنند و حتی احیانا اطلاعات غلط به وزیر بدهند، به او گوشزد کنند.
عزتالله ضرغامی بزرگ شده محلات جنوب شهر تهران است. از چهارراه گمرک تا پل امامزاده معصوم و کوچه پس کوچههای محله بریانک و مسیر منتهی به مسجد المهدی و کوچه پس کوچههای محله هفت چنار را قدم زده است. بزرگ شدن در همین محلهها بود که صمیمت او در صرف صبحانههای کاری را پیش و پس از وزارت به رفتار غالب تبدیل کرده است.
رفتارشناسی ضرغامی در همین نخستین دیدار غیررسمیاش با مهمترین تشکل هتلداری کشور که متشکل از هتلسازان و هتلداران بزرگ ایران است، بیانگر آن است که ضرغامی تصمیم به حذف واسطهها و جایگزین کردن دیدارهای رودررو آن هم در فضای یک خانه ایرانی است. عزتالله ضرغامی میتوانست همچون وزیر و روسای قبلی در وزارتخانه و سازمان میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی کشور چنان غلوآمیز یک جلسه رسمی دیدار تشکیل دهد و با انتخاب زبان بدن و نوع پوشش رسمی، جایگاه خود را فراتر از دیدارهای اینچنینی در ذهن فعالان میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی تثبیت کند.
ضرغامی اما چنین نکرده است و دیدارهای صمیمانه فارغ از فضای اداری را بر رفتارهای غلوآمیز دولتی ترجیح داده است. این درست همان کاری است که وزرای گردشگری و آثار باستانی دیگر کشورها در ارتباط با هر مخاطب دیگری انجام میدهند. خبرنگارانی که پیشتر امکان دیدار با وزرای گردشگری و میراثفرهنگی کشورهای مختلف را داشتهاند کاملا تصدیق میکنند که در دیدار با آنها گویی با یک شهروند عادی بدون نیاز به حضور خدم و حشم و بله قربان چشم گویان یک مقام بلندپایه دولتی را دنبال میکنند، گفتوگو کردهاند.
شکی نیست که تداوم رفتار ضرغامی در برپایی دیدارهای صمیمانه و فارغ از تلکفهای دولتی که نوع شدید آن در دولتهای پیشین در ایران مشاهده شده است، میتواند گام سازنده در برچیدن مشکلات واقعی حوزه میراثفرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور باشد.
خبرنگاران حوزه میراثفرهنگی به خوبی به یاد دارند که روسا و وزرای سابق در وزارت فعلی میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی و سازمان سابق میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری از دولت نهم تا همین دولت قبل هرکجا که برای بازدید و حضور رفتهاند با چه تعداد بالا از بدرقه کنندگان و چاپلوسان و محافظان راهی میشدند و چه رفتار غرورآمیزی با پرسنل و حتی نمایندگان رسانهها داشتند. حالا اما ضرغامی در نخستین صبحانه کاری خود به همان سنت قدیمی تمام این تصورات را از بین برده است و رییس جامعه هتلداران ایران را در بالکن یک خانه قدیمی با نان و پنیر و یک استکان چای ساده پذیرایی کرده است. این میزبانی ساده اما با سخن گفتن از چالشهای عمیق در حوزه گردشگری و صنعت هتلداری به پایان رسیده است.
نتیجه این دیدار «اطلاعات دست اول و میدانی» به گفته وزیر میراثفرهنگی،گردشگری و صنایعدستی است. بدین معنا که اینبار آمارسازی ها در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی برای به دست آوردن دل وزیر میراث فرهنگی و حفظ صندلی معاونتها دیگر جواب نمیدهد. ضرغامی به دنبال اطلاعات دست اول و میدانی است و با همین هدف میزبانی ساده در بالکن همان خانه قدیمی را جایگزین نشستهای پر تکلف و مملو از اطلاعات دروغین واسطهها در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی کرده است.
عزتالله ضرغامی تنها در صورتی می تواند به اطلاعات دست اول و میدانی آنطور که خود در نخستین دیدار بی تکلف و ساده در بالکن همان خانه قدیمی به آن اذعان کرده است، دست یابد که این سنت را در میزبانی از فعالان دیگر حوزه های وزارت تحت مسئولیت خود حفظ کند و یکبار برای همیشه میزبانی خارج از تکلفهای منسوخ مدیریتی در ایران را بیازماید. او برای هدایت صحیح وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی چارهای جز حذف آمارسازها در وزارت میراث فرهنگی و رودررویی صمیمانه با فعالان بخش خصوصی بدون حضور آمارسازها ندارد. اطلاعات دست اول و میدانی تنها در اختیار فعالان بخش خصوصی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی کشور است که پیش از این انتقال نمایشی آنها به روسای سابق میراثفرهنگی و وزیر قبلی در هماهنگی با واسطههایی صورت میگرفت که دیوارکشی میان وزارت میراثفرهنگی و مسئولان این وزارتخانه با بخش میدانی و دست اول فعالان بخش خصوصی بالا و بالاتر برده بود. وزیر جدید میراثفرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور باید بداند واقعیاتی که بخش خصوصی در حوزههای سه گانه این وزارت خانه در کار میدانی به آن دست یافته است با آنچه آمارسازها و دروغپردازها در اختیار مقام مافوق خود آن هم با هدف حفظ سمت و صندلی و رانت ناشی از آن برای خود قرار میدهند، زمین تا آسمان با واقعیات جاری وزارتخانه تحت مسئولیت او فاصله دارد.
