صدای میراث: مدیر پایگاه میراث‌جهانی تخت‌جمشید از پایان فصل سوم بررسی و تهیه نقشه باستان‌شناسی شهرستان مرودشت با کشف ۲۶۰ محوطه تاریخی خبر داد و گفت: تکمیل بررسی‌های باستان‌شناسی و شناسایی آثار باقیمانده در محدوده حرایم تخت‌جمشید در وسعتی بالغ بر ۸۵ هزار هکتار با موفقیت انجام شد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، حمید فدایی نتایج این اقدامات را در راستای تکمیل اطلاعات نقشه باستان‌شناسی منطقه دانست و گفت: بررسی‌های باستان‌شناسی منطقه تخت جمشید حدود هفتاد سال قبل توسط «لوئیس واندنبرگ» آغاز و در دهه‌های بعد توسط «ویلیام سامنر»، «عباس علیزاده»، «رمی بوشارلا» و «علی اسدی» دنبال شد.
وی افزود: در طول سال‌ها بررسی، محوطه‌های فراوانی مورد شناسایی و 
مطالعه و گاهنگاری قرار گرفت. اما تکمیل بررسی‌ها و بازنگری محوطه‌های بررسی شده، از سال ۱۳۹۶ تاکنون طی سه فصل بررسی باستان‌شناسی در محدوده حرایم تخت‌جمشید به سرپرستی «وحید بارانی» و همکاری دیگر باستان‌شناسان و مستندنگاری پایگاه انجام شد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: با پیاده‌سازی اطلاعات بررسی‌های انجام شده از گذشته تاکنون، طی چند ماه آتی می‌توان به نقشه جامع و یکپارچه باستان‌شناسی منطقه دست یافت.
وی گفت: این نقشه می‌تواند توالی گاهنگاری منطقه را که در شناخت تاریخی دشت مرودشت حایز اهمیت فراوان است ارایه دهد تا مدیریت بهتری بر حفاظت از محوطه‌های تاریخی به ویژه در ارتباط با اجرای طرح‌های زیرساختی و توسعه‌ای در منطقه اعمال شود.
وحید بارانی، کارشناس گروه باستان‌شناسی پایگاه میراث‌جهانی تخت‌جمشید و سرپرست بررسی تهیه نقشه باستان‌شناسی دشت مرودشت نیز گفت: فصل سوم بررسی و شناسایی دشت مرودشت به منظور تهیه نقشه باستان‌شناسی شهرستان، در برگیرنده حریم درجه سه مجموعه جهانی تخت‌جمشید و شهرستان مرودشت است.
وی از شناسایی ۲۶۰ محوطه تاریخی در نقاط مختلف شهرستان مرودشت خبر داد و گفت: در فصل سوم بررسی باستان شناسی دشت مرودشت ۲۶۰ محوطه شناسایی شد که بررسی‌ها بیشتر در دامنه غربی «کوه حسین»، «کوه میان قلعه»، «استخر»، «کوه ایوب»، «کوه مجدآباد» و دشت‌های «ابرج» و «رامجرد» انجام شد.
سرپرست بررسی و تهیه نقشه باستان‌شناسی با تاکید بر به کارگیری اطلاعات به دست آمده در شناخت بهتر و بیشتر آثار تاریخی، اعلام کرد: با توجه به پراکنش فراوان محوطه‌های باستانی در دشت مرودشت، با تهیه نقشه‌های GIS و پیوست این نقشه‌ها با یکدیگر، می‌توان اقدام به تهیه نقشه منسجم باستان‌شناسی کرد که در نتیجه به شناخت بهتر و بیشتر الگوهای استقراری در این ناحیه منجر می‌شود.
بارانی در رابطه با پراکنش آثار تاریخی در دامنه کوه‌ها افزود: بیشترین تپه‌ها و محوطه‌های باستانی در دامنه کوه به شکل استقرارگاه‌های موقت کوچ‌نشینی و تک دوره‌ای است و در دشت نیز به شکل تپه‌های بزرگ و کم‌ارتفاع است که توالی فرهنگی از دوره نوسنگی تا دوران اسلامی را شامل می‌شود.
وی افزود: بیشترین گستردگی آثار این فصل مربوط به مناطق کوهستانی است که در این میان از جمله مهمترین آن‌ها غارها و پناهگاه‌های صخره‌ای از دوره پارینه‌سنگی تا دوران تاریخی هستند که در کوه‌های «مجدآباد»، «کوه حسین» و «کوه ایوب» و «گلدشت علیا» گسترده شده‌اند.
این باستان‌شناس تاکید کرد: در همین فصل از بررسی‌های باستان شناسی در دامنه کوه‌ها، آثاری از استودان‌ها و گورستان‌های دوران صفویه تا دوران معاصر مربوط به کوچ‌نشینان و عشایر منطقه شناسایی شد و بیشترین آثار نقوش صخره‌ای در دامنه باختری «کوه ایوب» بنام «سینه کوه» قرار گرفته است که این نقوش صخره‌ای توالی فرهنگی از دوران مس‌سنگی تا دوران اسلامی را شامل می‌شود.
مرودشت شیراز یکی از باستانی‌ترین مناطق ایران است آثاری از دوره ماقبل تاریخ و تاریخی را در خود جای داده است. مجموعه کاخ‌های تخت‌جمشید، کاخ صدستون، کاخ داریوش، سنگ نبشته پهلوی، تخت گوهر یا تخت رستم، نقش رجب، آرامگاه اردشیر دوم و سوم، شهر قدیمی استخر (تخت طاووس)، قلعه استخر، برج زندان سلیمان، پل بند امیر و پل خان از جمله مهمترین آثار تاریخی شهرستان مرودشت است.
