صدای میراث: شهر تاریخی شوشتر با برخورداری از ۱۳ اثر ثبت جهانی شده در پرونده ثبت جهانی سازههای آبی شوشتر، میتوانست به یکی از قطبهای مهم گردشگری کشور تبدیل شود.
اما آیا شوشتر واقعا توانسته است از پتانسیل گردشگری خود با برخورداری از سازههای آبی، خانههای تاریخی، بند میزان، پل شادروان، قلعه باستانی سلاسل، جاذبههای آبی، مردمشناسی و … جایگاه درخوری در فهرست گردشگرپذیری ایران داشته باشد؟
مشاهدات صدای میراث از شهر شوشتر بیانگر آن است که این شهر تاریخی برغم برخورداری از ظرفیتهای بالای گردشگری چنان در هم ریخته و نامنظم است که میطلبد مدیریت شهری شوشتر فکری به حال فرصت از دست رفته گردشگری کند.
خیابانها نظافت خوبی ندارند و فضای بصری شهر به هیچوجه مناسب یک شهر گردشگر پذیر نیست. خانههای فرسوده و نه تاریخی چیده شده کنار یکدیگر چنان فضای بصری شهر را برهم زده است که در نگاه اول گردشگران گمان میکنند این شهر فاقد شهردار و مدیران شهری است.
تابلوهای درهم تنیده و گاه چند طبقه و بنرهای بزرگ و رنگ و رو رفته مغازهها بر در و دیوار شهر چیده شدهاند و چنان منظره ناخوشایند و گیج کنندهای ایجاد کردهاند که قدم زدن در خیابانهای شهر را برای گردشگران تبدیل به یک تفریح خسته کننده و البته تا اندازهای گیجکننده کرده است.
جدای از این موارد که به ضعف مدیران محلی در شهر شوشتر بازمیگردد اما شوشتر دستخوش یک بیعدالتی محض در جذب گردشگر شده است. در میان انبوه گردشگران خوزستان اما اتوبوسهای گردشگری تنها بازدید از چغازنبیل و شوش را ترجیح میدهند و توراپراتورها تلاش کردهاند دور بازدید از جاذبههای تاریخی شوشتر و ماندگاری گردشگران در این شهر تاریخی را خط بکشند.
رقابت در مثلث طلایی گردشگری خوزستان یعنی شوش و چغازنبیل و شوشتر به نفع شهر تاریخی شوشتر تمام نشده است و بسیاری از تورهای گردشگری بصورت برنامهریزی شده از ماندگار کردن گردشگران در شوشتر خودداری میکنند.
بازدید از جاذبههای تاریخی و گردشگری ثبت جهانی شده ایران در مثلث طلایی گردشگری خوزستان کاملا مشخص میکند که اتوبوسهای گردشگری پس از بازدید از شوش و چغازنبیل، آنجا که باید مسیر جاده کشت و صنعت نیشکر را در پیش بگیرند تا به شوشتر برسند از چرخاندن فرمان گردشگری به سمت شوشتر خودداری میکنند.
این موضوع یعنی حذف تدریجی شوشتر از چرخه صنعت گردشگری ایران و محروم کردن بومیان شوشتر از گردش مالی گردشگری!
در این مسیر البته بیتوجهی و کم کاری مسئولان محلی کاملا مشهود است. آن ها نه تنها شوشتر را با برخورداری از ۱۳ اثر ثبت جهانی شده در قالب پرونده سازههای آبی شوشتر برای گردشگران آماده نکردهاند و حتی تلاشی برای ساماندهی وضعیت خیابانها نکردهاند که حتی در اطلاعرسانی در شهرهای دیگر خوزستان برای بازدید از جاذبههای گردشگری شوشتر و معرفی این شهر جهانی شده کوتاهی کردهاند.
کافی است به شوش و دزفول هم سفر کنید تا بدانید هیچ نقطه از شهرهای خوزستان تبلیغ مثلث طلایی گردشگری خوزستان وجود ندارد. برخلاف هندوستان که دیگر مثلث طلایی گردشگری آن کشور یعنی آگرا و جیپور و دهلی سالها است در تبلیغات سفرهای خارجی ایرانیها مشاهده میشود و گردشگران میدانند مثلث طلایی هند کدام نقاط است، نه تنها در خوزستان که در تمام کشور نامی از مثلث طلایی گردشگری خوزستان مشاهده نمیشود.
صدای میراث دریافته است که بخشی از این فقدان، ناشی از اختلافاتی است که پایگاههای اصلی گردشگری خوزستان بر سر ماندگار کردن گردشگران در شهرهای خود دارند. یعنی شوش تلاش میکند خود را قطب گردشگری معرفی کند و چغازنبیل هیچ نشانی از مثلث جهانی خوزستان در خود ندارد و وضعیت در دزفول هم چنین است.
شوشتر در نقطه پایانی هرم طلایی گردشگری خوزستان نشسته است. جایی که گروههای گردشگری این شهر را از حافظه سفرهای خود به تدریج کم کردهاند و بیدلیل خسارت زیادی بر یکی از شگفتانگیزترین جاذبههای گردشگری ایران وارد کردهاند.
شوشتر از همین منظر شهر فراموش شده در چرخه گردشگری ایران نام گرفته است. منطقهای که ۱۳ اثر ثبت جهانی دارد و سازههای آبی آن شهرت جهانی یافته است. اما در تمام گردشگری خوزستان گویی در بن بست سفر قرار دارد و سهمی اندک از گردشگری خوزستان گرفته است.