وجود سفال های قرمز ظریف در سطح محوطه بکندای شهر طبس در خراسان جنوبی نشان می دهد از عصر مفرغ در این منطقه استقرار وجود داشته است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، بهرام عنانی، سرپرست هیات گمانه زنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه بکندای شهرطبس امروز «چهارشنبه» با اعلام این خبر گفت: سفال ها بیشتر چرخ ساز،دارای خمیره قرمز و اسلیپ قرمز از نمونه های مفرغ جدید هستند.
وی با اشاره به شناسایی این محوطه در اثر تسطیح و انجام عملیات کشاورزی، گفت: علاوه بر این، وجود برخی پایه های مشابه نمونه های بلخی- مروی و یک عدد شیء مفرغی (چاقو) نیز بر اهمیت محوطه می افزاید.
عنانی تاکید کرد: هرچند هنوز در مورد نوع استقرار نمی توان سخن گفت، با این حال به نظر می رسد در این مکان با یک گورستان مواجه باشیم.
این باستان شناس با اشاره به فراوانی پراکندگی سفال های اسلامی درحاشیه های اطراف تپه گفت: این سفال ها بیشتر متعلق به قرون ۷ تا ۱۱ هجری هستند.
وی افزود: به نظر می رسد در دوره اسلامی با توجه به اهمیت محوطه بر روی آن استقرار جدیدی شکل گرفته است که به مرور این استقرار در دوره های جدیدتر به بخش شرقی و شمال شرقی در مکان روستای فعلی پیرحاجات منتقل شده است.
او با اشاره به قرارگیری محوطه بکندا (بکندو) در روستای پیرحاجات در شمال غرب شهر طبس گفت: در حال حاضر جمعیت این روستا ۱۱۷ نفر است که بیشتر آنها افراد کهنسال و بالای ۵۰ سال هستند.
وی نبود امکانات، شغل و نیز دوری از شهر طبس و سایر شهرها را دلیل مهاجرت جوانان روستا دانست و افزود: این روستا به دلیل واقع شدن در منطقه ای کوهستانی دارای آب و هوای مساعدی نسبت به طبس بوده و نیز به دلیل وجود امامزاده ای به نام احمد بن اسحق، در برخی روزهای سال شاهد ورود گردشگران است.
عنانی افزود: آب شرب و کشاورزی روستا از چشمه ای در کوه های اطراف تامین می شود که درحال حاضر به داخل روستا انتقال داده شده است. این چشمه حدود۵ اینچ آب داشته که سال ها است جریان دارد و به گفته اهالی روستا خشکسالی های اخیر بر روی آب آن تاثیری نداشته است.
او همچنین به عبور رودخانه ای از شمال و غرب روستا اشاره کرد که تا دهه های قبل آب در آن جریان داشته ولی در حال حاضر خشک شده است.
به گفته وی، این رودخانه از مجاورت محوطه بکندا عبور می کند و بخشی ازحریم محوطه را در بخش شمالی و غربی به صورت طبیعی مشخص کرده است.
عنانی با اشاره به انتقال بخشی از خاک های محوطه پس از تسطیح به همراه خاک های منتقل شده از جاهای دیگر برای ایجاد زمین بیشتر به درون رودخانه گفت: در حال حاضر شاهد زمین های بیشتری در این بخش از رودخانه هستیم.
او در ادامه به محصور شدن بخش شرقی و جنوبی محوطه توسط زمین های کشاورزی اشاره کرد و از وجود کوه های صخره ای در پشت زمین های کشاورزی به عنوان عامل طبیعی دیگری در حریم جنوبی محوطه نام برد.
وی افزود: این زمین ها به همراه خود تپه اصلی در مالکیت یکی از اهالی پیرحاجات است.
این باستان شناس گفت: در حال حاضر تپه اصلی بر اثر انجام فعالیت های کشاورزی و دامداری به میزان بسیار زیادی آسیب دیده و تخریب شده و به دوتپه شمالی و جنوبی تقسیم شده است.
او با اشاره به این که عملیات میدانی گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم این محوطه با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد، اظهار داشت: این تپه در جهت شمال شرقی- جنوب غربی امتداد دارد و
بیشترین طول تپه حدود ۸۰۰ متر و عرض آن ۱۰۰ متر است.
