علیرضا جعفری زند، سرپرست هیئت باستانشناسی تپه اشرف اصفهان با اعلام این خبر به ژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری گفت: فصل ششم کاوش تپه اشرف پس از وقفه سه ساله با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث و گردشگری با تمرکز بر ضلع جنوب غربی آن انجام شد.
او افزود: با وجود وسعت هفت هکتاری تپه اشرف نقاط انتخاب شده برای ایجاد ترانشه براساس شناخت ارتباط فضاهای معماری ضلع شمالی با ضلع جنوبی تپه انجام گرفت و مسئله گاهنگاری آن نیز در دستور کار هیئت بود.
این باستان شناس، یکی از مهمترین یافتهها در فصول گذشته کاوش را قطعاتی از سفالهای منقوش سده سوم پیش از میلاد اعلام کرد.
او افزود: به دلیل مضطرب بودن لایههایی که این نوع سفال در آنها کشف شده است، هیات به دنبال لایهای دستنخورده برای مطالعه این نوع سفال در لایه دوره یاد شده بود.
جعفری با اشاره به حفر چاه در خارج از دیوارکشی تپه در فصل دوم کاوش برای ایجاد چاه فاضلاب کانکسهای بهداشتی مستقر در ضلع جنوب غربی تپه افزود: در این منطقه چند قطعه سفال منقوش سده سوم پیش از میلاد به دست آمد.
به گفته او به همین دلیل تمرکز هیات در فصل ششم به محوطه پیرامون چاه قرار گرفت و با ایجاد یک ترانشه ۱۰×۱۰ عملیات کاوش آغاز شد.
بقایای یک دیوار خشتی
او افزود: در عمق ۲۱۰ سانتیمتری دیواره شمالی ترانشه بقایای یک دیوار خشتی تخریب شده نمایان شد که چهار رج از خشتهای آن برجا مانده و دارای خشتهایی به ابعاد ۱۰×۴۰×۴۰ است که در فصول پیشین کاوش دیده نشده بود.
این باستانشناس گفت: با کشف این دیوار به پدیده جدیدی در تپه اشرف برخوردیم که در تاریخگذاری تپه بسیار با اهمیت است.
او تصریح کرد: جزئیات معماری دیوار خشتی نامشخص است و نیاز به پیگردی در فصول آینده کاوش دارد، ولی همین دیوار کشف شده نیز بیانگر تنوع معماری و مصالح به کار رفته در معماری تپه اشرف است.
این باستانشناس گفت: بخش شمالی دیوار خشتی در عمق یک متری زیر خاک و خردهسنگ مدفون است.
جعفری گفت: این یافته چون همانندی در شهر اصفهان ندارد، به لحاظ مطالعه تاریخ معماری این شهر دارای اهمیت ویژه است.
به گفته این باستانشناس، خرده سفالهای منقوش یافت شده در مجاورت دیوار میتواند راهگشای گاهنگاری آثار تپه اشرف باشد.
سرپرست هیئت باستانشناسی تپه اشرف اصفهان افزود: آثار سطحی تپه اشرف در گذر زمان است به طور کامل از بین رفته است.
او افزود: خردهسفالهای به دست آمده مربوط به سده سوم پیش از میلاد تا اواخر دوره ساسانی بودند که بیانگر مورد توجه قرار نگرفتن ضلع جنوبی تپه اشرف در دوران اسلامی است.