علی محمد فصیحی؛
مسئول پایش پل های تاریخی استان اصفهان/
در همه جای دنیا بحث ایمن سازی بناها و امکانی که مورد استقبال و بازدید مردم است. موضوعی مهم بوده و محلی از تردید باقی نمیگذارد. در خصوص پل های تاریخی اصفهان در دهه های گذشته اقداماتی برای ایمن سازی انجام شد که نمونه هایی از آن را با هم مرور می کنیم:
۱_ پل تاریخی “شهرستان” قدیمی ترین پل تاریخی اصفهان: در مرمت های دهه پنجاه خورشیدی جهت حفاظت از سقوط جان پناه هایی به ارتفاع تقریبی ۷۰ سانتی متر از لبه عرشه پل ایجاد شد و با استفاده از متریال آجر و سیمان که در قسمت فوقانی، آجر به صورت مورب اجرا گردید تا امکان نشستن هم وجود نداشته باشد.
۲_ پل تاریخی “مارنان”: این پل هم در دهه های اخیر کاملا مرمت و بازسازی شده است و برای جلوگیری از بروز حادثه سقوط، جان پناه با جنس آجر و رویه سنگ بر آن ایجاد شد.
۳_ پل تاریخی “جویی”: وجود جان پناه هم در این پل باز می گردد به مرمت های اخیر که گویی در زمان ایجاد این جان پناه هم حساسیت های زیادی در این خصوص وجود نداشته است.
۴_ پل تاریخی “خواجو”: نشانه هایی از وجود جان پناه در برخی مستندات وجود دارد، در طرفین عمارت بیگلربیگی جان پناه مشاهده می شود که این ایمن سازی نیز متعلق به دهه های پیشین است.
۵_ “سی و سه پل”: عکس ها و مستنداتی در دست است که جداسازی و ایمن سازی این پل به وسیله نرده های چوبی از داخل عرشه وجود داشته که در مرمت و نوسازی دهه پنجاه به دلایلی این نرده ها از پل حذف شده اند.
اما در مورد ایمن سازی سی و سه پل موضوعاتی وجود دارد که ذکر آن ها ضروری است.
پس از حوادث پی در پی و چندین فقره سقوط و تشکیل پرونده های متعدد قضایی، مکاتبات متعددی بین دستگاه های ذیربط انجام و بر لزوم ایمن سازی تاکید شد. ابتدا مقرر شد طرح های متعدد بررسی و از میان طرح های ارائه شده، طرح برگزیده توسط شورای فنی اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان انتخاب و نمونه ای از آن تهیه و اجرا شود تا پس از تایید توسط شورای فنی، اقدام لازم در خصوص ایمن سازی انجام شود.
گزینه های پیشنهادی شامل: شیشه. نرده های چوبی، نرده های آلومینیومی، فلزی و … بود که هر کدام از این گزینه ها دارای معایب و مزایایی بود که طرح آن ها در این مطلب نمی گنجد.
در میان گزینه ها، گزینه نرده های چوبی مطرح و یک نمونه اجرا شد که مورد تایید شورای فنی قرار نگرفت.
گزینه شیشه نیز به دلیل بازتاب نوری، ایجاد آلودگی های بصری در صورت کثیف شدن و احتمال آسیب و شکستگی از نظر این شورا، مردود شناخته شد .
آخرین گزینه که مورد تایید شورای فنی قرار گرفت، استفاده از کابل های فلزی ارتجاعی بود که به وسیله میله های فلزی پشت ستون های سی و سه پل نصب می شوند.
استفاده از این شیوه برای ایمن سازی البته مورد تایید قرار گرفته است اما قرار نیست این طرح در تمامی دهانه ها انجام شود.
بدین ترتیب ایمن سازی سی و سه پل به گونه ای انجام می شود که حتی یک میخ به دیواره ها و بدنه های پل زده نشده و کار در کف هم بر روی سطوح بتنی که در دهه پنجاه خورشیدی در پل ایجاد شده است انجام می شود.
