مریم جلیلوندفرد؛ خبرنگار/
صدای میراث: وضعیت فروش در حوزه صنایع دستی به هم ریخته و هنرمندان و صنعتگران از کمبود فروش محصولات صنایع دستی ناراضی هستند. صادرات صنایع دستی هم نابسامان است و این موضوع زخمی دیگر برای هنرمندان صنایع دستی بر جای گذاشته است. اما چه باید کرد و وضعیت فعلی به چه دلیل ایجاد شده است؟
حسین بختیاری، رییس مجمع ملی هنرمندان صنایع‌دستی در گفت وگو با صدای میراث معتقد استف تا زمانی که دولت مجاب نشود مدیریت و هدایت بخش صنایع دستی کشور را به بخش خصوصی بسپارد همین وضعیت ادامه خواهد یافت.
او می گوید: متاسفانه هیچ کار موثری در حوزه صنایع دستی انجام نشده و از دولت احمدی نژاد تا همین دولت فعلی سه دولت پشت سر گذاشته شد و ۲۰ سال است مرتب گفته‌ایم که دولت به نام خصوصی سازی و کوچک کردن ساختار، تشکیلاتی را که دوباره تجدید بنا شده بود و مصوبه ابتدای دهه ۸۰ مجلس، سازمان صنایع دستی را ایجاد کرد، منحل کرد. سوال ما از دولت آقای احمدی نژاد تا همین دولت آقای رییسی مدام این بوده که با بهم ریختن ساختار صنایع دستی کشور چه امتیازی به بخش خصوصی داده‌اند تا صنایع دستی ایران مجدد سرپا شود؟
بختیاری اعلام کرد: جز این که دست و پای بخش خصوصی در حوزه صنایع دستی را بستند کار دیگری انجام نشده است. در حالی که در دوره تحریم ها و آخرین آن ها که در دولت روحانی صورت گرفتف فرصت های خوبی که از بخش های دیگر گرفته شده بود می‌توانست به بخش صنایع دستی منتقل شود. منتها این فرصت‌ها هم از دست رفت و علت این موضوع فاصله دیدگاهی حوزه خصوصی صنایع دستی و حوزه دولتی است.
او گفت: بخش دولتی با وجود همه امکانات مادی و معنوی که در اختیار دارد حاضر به مشارکت بخش خصوصی نیست. البته الان با پیگیری های انجام شده، معاون صنایع دستی پای کار آمده قرار است شرکت توسعه راهبردی صنایع دستی با مشارکت بخش خصوصی و دولتی ایجاد شود. دولت هم آورده داشته باشد تا برای هنرمندانی که به لحاظ مالی در مضیقه هستند سرانه در نظر بگیرد.
رییس مجمع ملی هنرمندان صنایع‌دستی در گفت‌وگوی خود با صدای میراث با اشاره به این موضوع که از دهه ۴۰ تا ۸۰ سرمایه گذاری و تصمیم گیری حوزه صنایع دستی در اختیار دولت بوده و تنها در دهه ۸۰ گفتند می‌خواهند این حوزه را به بخش خصوصی بدهند که البته همین کار را هم نکردند، ادامه داد: اگر می خواهیم اقتصاد صنایع دستی شکوفا شود بخشی از سرمایه ها را باید در بخش خصوصی قرار دهیم. اما این کار اتفاق نیفتاده و الان حوزه صنایع دستی ایران ناتوان مانده است. هر بار هم که صحبت می شود می گویند بخش خصوصی صنایع دستی ناتوان است. اما سوال ما از بخش دولتی صنایع دستی این است که خودتان که توانمند بودید برای صنایع دستی چه کردید؟ مگر شرکت سرمایه گذاری صنایع دستی نداشتیم؟ مگر آنرا منحل نکردید؟
حسین بختیاری در پاسخ به این سوال که چرا اقتصاد صنایع دستی به این وضعیت افتاده است؟ تاکید کرد: مشکل اساسی ما نوع ارتباطی است که با دنیا داریم و نتوانستیم حوزه فرهنگی صنایع دستی را از این موضوع مستثنی کنیم. بخش دولتی هم غفلت کرد. حوزه صنایع دستی، حوزه فرهنگ است و از خیلی تحریم ها مستثنی بود، البته برخی اوقات تحریم‌ها شامل حالش شد. چون سیاسی کاری هایی که در بخش های مختلف صورت می‌گرفت به حوزه صنایع دستی هم سرایت می کرد و مشکلات زیادی برای صنایع دستی ایجاد شد.
رییس مجمع ملی هنرمندان صنایع دستی در پاسخ به این سوال که چه باید کرد؟ گفت: نیاز است در حوزه تصمیم سازی و تصمیم گیری دستگاه های متولی خصوصا حوزه نظارتی به این نکته توجه داشته باشند که در بخش اقتصاد صنایع دستی باید نقطه نظرات بخش خصوصی لحاظ شود. بخش خصوصی طرف کشورها و دولت ها و مجامع دیگر باشد تا اقتصاد صنایع دستی را پویا نگاه دارد. بخش خصوصی درگیر سیاست نیست و معمولا در حوزه بازرگانی و اقتصاد فعالیت می کند و می تواند با برنامه ریزی صنایع دستی کشور را هدایت کند و تعاملات لازم با دنیا داشته باشد. این مهمترین مشکلی است که وجود دارد و باید برطرف شود.
او مشکل دیگر صنایع دستی را در تداوم بی برنامگی در دو دهه اخیر خواند و گفت: انتقال صنایع دستی از وزارت صنایع و انحلال سازمان صنایع دستی و انتقال آن به سازمان نوپایی به نام میراث فرهنگی و گردشگری اشتباهی بود که نتوانست جایگاه صنایع دستی را تثبیت کند و موجب شد اقتصاد صنایع دستی را به رکود کشاند.
بختیاری تاکید کرد: بخش قابل توجهی از سرمایه ها در حوزه صنایع دستی دچار چالش شدند و این انکارناپذیر است که به دلیل کرونا و تحریم ها و نابسامانی های حاصل از تصمیمات غلط دولت و بخشنامه های خلق الساعه و… صنایع دستی ایران آسیب جدی دید و چون صنایع دستی از ملزومات اصلی خانواده نبود، صدمات بیشتری دید.
